Ο Μητροπολίτης Γαβριήλ αποτελεί πλέον μέρος της πολιτικής εξίσωσης (φωτογραφίες βίντεο)

Σε αυτό το "κλουβί" πρώην μαγαζί λειτουργεί ο εκκλησιαστικός παιδικός σταθμός εδώ και δεκαετίες

.
Πρόσφατα αποφάσισε το δημοτικό συμβούλιο, με αναλογικά για τη βαρύτητα του θέματος, ισχνή πλειοψηφία, να παραχωρήσει για 50 χρόνια οικόπεδο ιδιοκτησίας του δήμου, στη μητρόπολη. Η διαδικασία είναι πρωτοφανής στην ιστορία του δήμου μας κι όχι μόνο. Πολύ περισσότερο που το οικόπεδο ήταν χαρακτηρισμένο για ανέγερση παιδικού σταθμού, κι οι υπηρεσίες του δήμου, έχουν ολοκληρωμένη τη σχετική μελέτη. Δηλαδή παραχωρήθηκε έτοιμη δουλειά στη μητρόπολη, χωρίς καν να μπει στο κόπο ο δήμος, να αναζητήσει χρηματοδότηση για την υλοποίηση του έργου. Σα να μην έφτανε αυτό, συμφώνησε στην ολοκληρωτική παραχώρηση όλων των δικαιωμάτων του δήμου, και κατά το στάδιο της κατασκευής, και κατά τη 50ετη φάση της διοίκησης του σταθμού!

Οι ΟΤΑ δεκαετίες παλεύουν για τη διεύρυνση των αρμοδιοτήτων τους, κι έχουν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να το πετύχουν. Βεβαίως το κράτος φροντίζει ακόμη κι όταν παραχωρεί κάποιες, να μη μεταφέρει τους αντίστοιχους πόρους ή να μεταφέρει μέρος τους. Στη προκειμένη περίπτωση, ο δήμος μας κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση. Παραχωρεί όχι μόνο αρμοδιότητα, αλλά και περιουσία.

Είναι γνωστό σε όλους, πως ο μητροπολίτης της περιοχής μας, αποτελεί έναν από τους δελφίνους του αρχιεπισκοπικού θρόνου. Αναφερόμαστε στο γεγονός, γιατί ενδεχόμενα διακατέχεται από ένα άγχος. Να παρουσιάσει γρήγορα κάποιο έργο, που με τη σειρά του θα συμβάλλει στην επιτυχία του φιλόδοξου στόχου του. Στο πλαίσιο αυτό, και με τις συμμαχίες που έχει συνάψει σε πολλά επίπεδα, πολιτικό, επιχειρηματικό, εκκλησιαστικό, τοπικό, κοινωνικό κλπ, είναι πανεύκολο να βρει σε μερίδα του τοπικού αυτοδιοικητικού φάσματος, πρόθυμα πρόσωπα ή συνδυασμούς, που για δικούς τους προσωπικούς κατά κανόνα λόγους και υπολογισμούς, είναι έτοιμα να παραδώσουν τα πάντα. 

Σε αυτή την έκταση των δύο γηπέδων, ανάμεσα στο 3ο δημοτικό ΝΦ και τη παιδική χαρά με το πάρκο ενήλικων, έχει ολοκληρώσει όλες τις ενέργειες η προηγούμενη δημοτική αρχή, για να γίνει ο δημοτικός παιδικός σταθμός, που τώρα παραχωρείται στη μητρόπολη...

Έτσι και με πρωτοφανείς, απίστευτες πιέσεις όπως πληροφορηθήκαμε, κατάφερε μια εύκολη επιτυχία σε κάποιο ταχτικό στόχο.  Όσα έγραψα εδώ, εδώ κι εδώ, ισχύουν. Ωστόσο υπάρχει κάτι που αλλάζει σε σχέση με το τελευταίο κείμενο μου. Πλέον ο μητροπολίτης, δεν είναι στο απυρόβλητο για την επιζήμια για τα δημοτικά συμφέροντα παραχώρηση του οικόπεδου. Κι αυτό είναι κάτι που αλλάζει όλες τις ισορροπίες που γνωρίζαμε ως σήμερα, κι αν μη τι άλλο τυπικά τουλάχιστον, τηρούνταν. Η μητρόπολη κι ο μητροπολίτης, επέλεξαν να γίνουν  μέρος του πολιτικού παιχνιδιού και της αντίστοιχης εξίσωσης. Αυτά δεν είναι για εκκλησιαστικούς παράγοντες, αν βέβαια θέλουν να είναι τέτοιοι. Αυτά είναι για πολιτικώς δρώντες. Η ουδετερότητα της εκκλησίας σε σχέση με τη πολιτική, είναι μείζων λόγος για να χαίρει εκτίμησης, σεβασμού και ανοχής. Αλλιώς ας μην ελπίζει σε ότι ήξερε ως σήμερα.

Το να απλώνει χέρι στη δημοτική περιουσία, οποιοσδήποτε, ανεξαρτήτως συγκυριών, δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει αποδεκτό. Όταν μάλιστα αυτό αποσπάται ενεργητικά, με συμφωνίες παρασκηνίου, τότε η πράξη, αποκτάει άλλο, δυσμενές φορτίο. Κι αυτό είναι κάτι που διαχρονικά, δε πρόκειται η κοινωνία, κάποια στιγμή στη διάρκεια του χρόνου, να συμφιλιωθεί μαζί του. Αντίθετα, είναι βέβαιο πως θα οδηγήσει, σε διεκδικήσεις της πλούσιας αναξιοποίητης εκκλησιαστικής περιουσίας, στη περιοχή μας... 

Προφανώς η συνάντηση που έγινε πέρσι, στο δημαρχείο, ανάμεσα στο δήμαρχο και το μητροπολίτη, είχε στο μενού, τη παραχώρηση του δημοτικού οικόπεδου, στη μητρόπολη. Επειδή δήμαρχος και μητροπολίτης, γνώριζαν τι κάνουν, το κράτησαν μυστικό από τα... κορόιδα. Η επιστολή του μητροπολίτη, στο δήμο για τη παραχώρηση, έχει ημερομηνία 30-9-2019. Δηλαδή 10 μέρες μετά τη συνάντηση, για την οποία εκδόθηκε δελτίο τύπου του δήμου, αλλά δεν έβγαλαν τσιμουδιά για το νταραβέρι που είχαν στο μενού... Όλοι γνωρίζουμε, πως όταν κάποιος πρόκειται να κάνει κάτι, που δεν είναι αποδεκτό, φροντίζει να κρατάει το στόμα του, κλειστό. Και η ομερτά τηρήθηκε μέχρι να βρεθεί η ευκαιρία του κοροναϊού, των τηλεσυνεδριάσεων, και των περιορισμών στη κυκλοφορία...

.
Η παραχώρηση του οικοπέδου στη μητρόπολη, πέρασε οριακά, καθώς οι 18 ψήφοι στους 33 του δημοτικού συμβούλιου, είναι αδιαμφισβήτητη πλειοψηφία, με μόνο 1 ψήφο πάνω από το όριο της απόλυτης πλειοψηφίας (17). Αυτή η νίκη στο δημοτικό συμβούλιο, συνιστά βαριά κοινωνική και θρησκευτική ήττα για το μητροπολίτη και καταφανώς διχάζει τη κοινωνία. Αν δηλαδή η επιμονή στην επιλογή του μητροπολίτη, να παραχωρηθεί το δημοτικό οικόπεδο για μισό αιώνα στη μητρόπολη, περνάει με μόλις κάτι παραπάνω από 50% σημαίνει πως η επιρροή του ίδιου και της μητρόπολης που εκπροσωπεί, βρίσκεται ήδη στα τάρταρα. Σημαίνει πως η τοπική κοινωνία αποδοκιμάζει, και είναι αντίθετη με αυτή την επιδίωξη. Δε μιλάμε για κάποιο κόμμα ή διαπαραταξιακή σύνθεση, αλλά για μια ελληνική μητρόπολη, στην Ελλάδα.

Κάποιος που σκέφτεται λογικά, και λογαριάζει τη κοινωνία, δεδομένου πως το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ήταν γνωστό που θα κινηθεί, αφού ήταν σαφές από όλους ποιοι θα ψήφιζαν υπέρ και ποιοι όχι, θα ζητούσε να μη προχωρήσει η συζήτηση και να μη παρθεί απόφαση. Αυτά βέβαια με βάση τη λογική, το σεβασμό τους πολίτες, τον αυτοσεβασμό, την ουσιαστική αποδοχή και συμμετοχή σε δημοκρατικές διαβουλεύσεις και διαδικασίες. Μπορεί για μερικούς, ο σκοπός να αγιάζει τα μέσα, ή να αρκεί η εξασφάλιση μιας τυπικής έγκρισης, εδώ μιλάμε όμως για κάτι εντελώς διαφορετικό, που άπτεται ευαίσθητων χορδών της σύγχρονης κοινωνίας.

Η εκκλησία δε λειτουργεί με τους όρους και τους κανόνες της δημοκρατίας. Η ιεραρχία παίζει καθοριστικό ρόλο, με την ισοβιότητα του ανώτατου κλήρου, να ρίχνει βαριά τη σκιά τους στο κατώτερο, αλλά και στον ενδιάμεσο κλήρο.  Σε κλειστές συνεδριάσεις, γραφεία και διαδρόμους παίρνονται οι αποφάσεις της, με παρασκηνιακές διαδικασίες. Τα τηλέφωνα, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, τα κυβερνητικά κόμματα, οι τραπεζίτες, οι χορηγοί, ακόμη και κάποιες πρεσβείες, καθορίζουν τις αποφάσεις για κρίσιμα ζητήματα. Από το ποιος θα γίνει αρχιεπίσκοπος ή μητροπολίτης, μέχρι σε ποια τράπεζα θα αποφασίσει να έχει τα πλούσια αποθεματικά της, ο εκάστοτε προκαθήμενος της αρχιεπισκοπής. Η επίσκεψη του αμερικανού πρέσβη, Τζ. Πάγιατ, στη μητρόπολη μας, και η βόλτα που τον έκανε ο πολυπράγμων μητροπολίτης στο γήπεδο Μελισσανίδη, μόνο τυχαία δεν ήταν. 

Είναι βέβαιο πως στις επόμενες εκλογές, και νωρίτερα ίσως, το θέμα όσο κι αν προσπαθήσουν κάποιοι να το περιορίσουν, θα απασχολήσει το εκλογικό σώμα και στον ένα ή άλλο βαθμό, θα επηρεάσει τη ψήφο του. Είναι βέβαιο επίσης, πως αυτό δε θα απασχολήσει κι επηρεάσει μόνο αυτές τις εκλογές, αλλά θα συνοδεύει, κατά τη γνώμη μου με μεγαλύτερη ένταση, και τη συνέχεια της τοπικής πολιτικής ζωής. Αντικειμενικά δε μπορεί να γίνει αλλιώς.

Ένα άλλο λάθος που έγινε από τη μεριά του μητροπολίτη, είναι ότι προχώρησε σε αυτή την επιδίωξη του, αγνοώντας το χρόνο. Πράγματι νομικά και θεωρητικά, ο δήμος με την υπογραφή της σύμβασης, έχει δεθεί χειροπόδαρα για 50 χρόνια. Αλλά αυτές κι όποιες άλλες δεσμεύσεις για ακόμη σοβαρότερα θέματα, είναι γνωστό πως στη ροή της ζωής και με τις διαρκείς αλλαγές συσχετισμών κανείς δε ξέρει πόσο θα αντέξουν. Ας μην υπάρχει καμιά αμφιβολία, πως αυτή η επιλογή, δε θα μείνει απλή θύμηση στο μυαλό των δημοτών. Είναι από τα γεγονότα που χαράζουν μνήμες και συνειδήσεις.

Αν ανατρέξει κανείς 10, 20, 30, 40 ή πολύ περισσότερο 50 χρόνια πριν, θα διαπιστώσει τις κοσμογονικές αλλαγές που έχουν συμβεί. 50 χρόνια ζωής, θα είναι τον επόμενο χρόνο, το ένα τέταρτο της ύπαρξης του κράτους μας. 50 χρόνια ζωής, δεν έχει συμπληρώσει ο μητροπολίτης που πρωτοστάτησε τελικά για να παραχωρηθεί στη μητρόπολη, το οικόπεδο για το παιδικό σταθμό. Μετά 50 χρόνια ένας θεός ξέρει ποια θα είναι η πραγματικότητα

Μπελάδες όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για το διάδοχο του, αν τελικά μεταπηδήσει στον αρχιεπισκοπικό θρόνο ή σε μεγαλύτερη μητρόπολη, θα έχει να αντιμετωπίσει...

Ο σημερινός μητροπολίτης θα καταγραφεί στην ιστορία, ως ο μόνος που προκλητικά περιφρόνησε τους δημότες, προκειμένου να πετύχει ένα ταχτικό στόχο του.  

Και ασφαλώς θα… βρεθεί προ πολλών εκπλήξεων στο μέλλον, ερχόμενος αντιμέτωπος με τη πραγματικότητα που διαμορφώνεται, από τη παραχώρηση αυτού του φιλέτου, στον έλεγχο της μητρόπολης

Ο μητροπολίτης προφανώς δε κατάλαβε καλά τι έκανε. Όταν κανείς έχει στο μυαλό του να κάνει μια μόνο κίνηση, εύκολα μπορεί να τη πατήσει. Βρισκόμαστε στην Ελλάδα του 2020. Ο διάλογος αν μη τι άλλο, έστω για τα μάτια σε αρκετές περιπτώσεις, υπάρχει και κυριαρχεί. Καμιά σχέση δηλαδή με τη λειτουργία της εκκλησίας, που λειτουργεί με εντελώς άλλους όρους, οι οποίοι είναι και ιστορικά, πλήρως αδιαφανείς. Εδώ βρισκόμαστε στην έσχατη βαθμίδα κρατικής διοίκησης, κι ο μητροπολίτης διοικεί εκκλησιαστικά, μια μικρή γεωγραφικά και πληθυσμιακά περιοχή. Δε δικαιολογείται να διατηρεί τόση απόσταση, ούτε να δείχνει τέτοια υποτίμηση και περιφρόνηση στους πολίτες, αρκούμενος σε συνεννοήσεις με το δήμαρχο, και μερικούς ακόμη επικεφαλής ή απλούς δημοτικούς σύμβουλους επειδή αυτοί θα ψηφίσουν. Τους οποίους είναι φανερό, πως επίσης θα είχε γράψει στα παλιότερα των υποδημάτων του, αν δεν ήταν απαραίτητη η ψήφος τους.

Η πρόσφατη απόφαση του δημοτικού συμβούλιου, ουδέποτε θα νομιμοποιηθεί στη συνείδηση των δημοτών. Θα αντιμετωπιστεί ως αποτέλεσμα ενεργειών που επιβλήθηκαν στο παρασκήνιο, ως πράξη που επιβάλλεται να ανατραπεί.

Η σημερινή εκκλησία, παγκόσμια αλλά και στη χώρα μας, είναι ένα κλειστό σύστημα οικονομικής και θρησκευτικής εξουσίας, που καμιά σχέση δεν έχει με την αφετηρία της. Βρίσκεται πάντα στο πλευρό των διαφόρων άλλων εξουσιών και των πρωταγωνιστών τους. Είναι κολλητή με τους γραμματείς και τους φαρισαίους της εποχής μας, οι οποίοι εύλογα, είναι και χρηματοδότες της, καθώς οι επιλογές της αυτούς ευνοούν, κι όχι τους πιστούς. Ευλογεί το κέρδος, το κεφάλαιο, τους πολέμους, αν και τα στελέχη της, ποτέ δε θα βρεθούν σε πολεμικό μέτωπο για να πολεμήσουν.

Ευλογούν τα όπλα, ακόμη κι ο πατριάρχης ευλόγησε τη πρόσφατη εκστρατεία των Τούρκων, για το ξεκλήρισμα των Κούρδων! Το Δ. Μελισσανίδη, έχρισε Άρχοντα Κουροπαλάτη της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, το Δ. Κοντομηνά, Άρχοντα Μεγάλο Πρωτέκδικο του Οικομενικού Θρόνου, για να καταλάβουμε πόσο καθάρματα κι αμαρτωλοί είμαστε όλοι οι υπόλοιποι…

Ποτέ δεν ευλογούν εργατικές κινητοποιήσεις ή διεκδικήσεις, ούτε τις ενθαρρύνουν, ούτε βοηθούν ενεργά ή έστω λεκτικά τους αγώνες τους. Ποτέ δεν ενίσχυσαν οικονομικά απεργούς.

Σήμερα, υπάρχει η κινητοποίηση στο δημαρχείο, για την ανάκληση της λεόντειας υπέρ της μητρόπολης, συμφωνίας. Ας ελπίσουμε να επικρατήσει η λογική, και να ανακληθεί.