.
Το να χρησιμοποιεί κάποιος σφυρί και ταυτόχρονα να ωθεί κι άλλους να κάνουν το ίδιο, για να σκοτώσουν ένα τόσο δα κουνουπάκι, που κάθισε στο τζάμι των γυαλιών του, είναι ενδεικτικό, ή απόλυτου πανικού ή απόλυτης ανοησίας ή συνδυασμός τους...
Σε κοινή δήλωση προέβησαν ο μητροπολίτης της περιοχής μας, και ο δήμαρχος της πόλης μας, σχετικά με τη παρέμβαση των 10 κοριτσιών στη παρέλαση για την επέτειο της 28 Οκτώβρη 1940. Είναι η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος μητροπολίτης, τοποθετείται για καθαρά τοπικό πολιτικό θέμα. Το θέμα του γήπεδου Μελισσανίδη, στο οποίο πλειστάκις έχει τοποθετηθεί για να διατρανώσει την υποστήριξη του, είναι οπαδικό - επιχειρηματικό κυρίως. Το θέμα της Μακεδονίας, στο οποίο επίσης έχει πάρει θέση, είχε συμμετοχή και σε συλλαλητήρια, είναι κεντρικό πολιτικό. Η τοποθέτηση για τη… παραφωνία της παρέλασης, είναι τοπικό – πολιτικό, κι είναι αλήθεια πως στην ως σήμερα πενταετή θητεία του, δεν έχει πέσει στην αντίληψη μου άλλο παρόμοιο γεγονός.
Είναι τουλάχιστον περίεργη η ανάγκη, ή η επιθυμία που τον έκανε να τοποθετηθεί, και μάλιστα με κοινή δήλωση με το δήμαρχο, ο οποίος είχε ήδη εκφραστεί. Η εν λόγω επιφοίτηση… του αγίου πνεύματος, καθυστέρησε δυο μέρες! Δεδομένου όμως ότι σύμφωνα με τις γραφές, η επιφοίτηση έγινε πενήντα μέρες μετά την ανάσταση του Χριστού, και δέκα μέρες από την ανάληψη του στους ουρανούς, πάλι γρήγορα αντέδρασε…
Έχει λοιπόν ενδιαφέρον η κοινή δήλωση του μητροπολίτη Γαβριήλ με το δήμαρχο, όχι για τον τελευταίο, ο οποίος έτσι κι αλλιώς είχε ήδη μιλήσει, αλλά για τον ίδιο, και να γιατί.
Στη πόλη μας το διάστημα της θητείας του μητροπολίτη Γαβριήλ, έχουν γίνει σειρά ακραίων επεισοδίων λεκτικής, σωματικής και άλλης βίας, που σχετίζονται με την ανέγερση του γήπεδου Μελισσανίδη. Ουδέποτε τα καταδίκασε ή τοποθετήθηκε για αυτά. Θα μου πείτε δεν ήταν εθνική επέτειος. Να το δεχτώ. Υπάρχει όμως τουλάχιστον ένα γεγονός, στο οποίο δε τοποθετήθηκε, ως όφειλε. Τα Θεοφάνεια του 2015 κατά τη διάρκεια της τελετής και μετά από αυτή, έγιναν τα γνωστά επεισόδια σε βάρος των τότε δήμαρχου, πρόεδρου του δημοτικού συμβούλιου, αντιδήμαρχων και δημοτικών συμβούλων, από ομάδα οπαδών των επιχειρηματικών συμφερόντων, που στο τέλος είχαν δείρει κι εμένα.
Σε μια καθαρά θρησκευτική τελετή, σε μια δηλαδή ιερή και κορυφαία στιγμή στο αντικείμενο το οποίο υπηρετεί, και με τη παρουσία του, ακούγονταν διαρκώς πάσης φύσης ακραία υβριστικά και απειλητικά συνθήματα, σε βάρος των τοπικών πολιτικών εκπροσώπων – θεσμών. Επειδή φυσικά τα άκουγε, το μόνο που είχε κάνει χωρίς ιδιαίτερο αποτέλεσμα, ήταν να τους παρακαλέσει κάποια στιγμή, να σταματήσουν για να ολοκληρώσει τη τελετή. Αμέσως μετά έφυγε και άφησε τους αιρετούς στη τύχη τους…
Πως είναι δυνατό να μην ενοχλήθηκε και να μην έβγαλε ανακοίνωση για τις παρεμβάσεις στη θρησκευτική τελετή, που ο ίδιος χοροστατούσε, και να ενοχλήθηκε τόσο πολύ για ένα διαφορετικό βάδισμα 10 κοριτσιών; Μη μου πείτε πως βάζει πάνω απ΄ όλα το εθνικό συναίσθημα, και παραβλέπει όσα μπορεί να συμβαίνουν σε θρησκευτικές τελετές. Γιατί υπάρχουν κι άλλα γεγονότα σε παρελάσεις σε εθνικές επετείους, αλλά και σε κατάθεση στεφάνων, χωρίς πάλι να αισθανθεί την ανάγκη να καταδικάσει τα γεγονότα. Τα οποία για μια ακόμη φορά, ήταν από τη πλευρά των οπαδών των επιχειρηματικών συμφερόντων που έχουν βάλει στο μάτι τη πόλη μας.
Δικαίωμα καθενός είναι, όποια ονομαστική ιδιότητα ή τίτλο κι αν φέρει, να αναμασά από καθήκον, διάφορα θρησκευτικά, πολιτικά ή άλλα τσιτάτα, όπως πχ «αγαπάτε αλλήλους», ή να αναφέρετε σε παραβολές όπως πχ για «το απολωλός πρόβατο», ή σε ρήσεις ευαγγελίων όπως πχ στα λόγια του Ιησού προς τους μαθητές του, «αφίετε τα παιδία ελθείν προς εμέ». Δικαίωμα καθενός είναι, πολιτικού ή άλλης ιδιότητας προσώπου, να υποκρίνεται απεριόριστα, να έχει δυο μέτρα και δυο σταθμά, να πανικοβάλλεται σε ότι αντιλαμβάνεται ως απειλή για τη βολή και την εξουσία του, να τρέμει ότι θεωρεί πως μπορεί να ξυπνήσει το… κοπάδι. Καθένας μας αδιάκοπα κρίνεται για τις πράξεις, τις παραλείψεις, τις αντιδράσεις και τις τυχόν δηλώσεις του.
Να επιστρέψουμε όμως από το γενικό στο ειδικό. Η κοινή δήλωση σε κάποιο σημείο αναφέρει:
«Υπό το πνεύμα αυτό, κάθε μορφή διαμαρτυρίας εντός της παρελάσεως αποτελεί διακωμώδηση και προσβολή της Ελληνικής μας Σημαίας, των ιερών μας συμβόλων και αμαύρωση της μνήμης των πεσόντων ηρώων.
Συνεπώς, καταδικάζουμε απερίφραστα τα όσα συνέβησαν από εξωσχολικούς κατά την διάρκεια της μαθητικής παρελάσεως της Εθνικής Επετείου της 28ης Οκτωβρίου στη Ν. Φιλαδέλφεια».
Από τη διατύπωση, είναι σαφής ο αγώνας και η αγωνία των δηλούντων, να πείσουν το… ποίμνιο τους, πως τα 10 κορίτσια, ότι έκαναν, δε το έκαναν για τους επίσημους και τις επίσημες αντιλαϊκές πολιτικές, δε ήταν μια αντίδραση κατά των παρελάσεων με στρατιωτικά χαρακτηριστικά, αλλά προσέβαλλαν μόνο τη σημαία και τους προγόνους μας, που έδωσαν τη ζωή τους για να αντισταθούν στους φασίστες καταχτητές.
Η πραγματικότητα, αλλά πολύ περισσότερο η ιστορία, έχει αποδείξει ότι μικρή σχέση έχουν συνήθως οι επιδιώξεις της εξουσίας και των υποσυστημάτων της, που στην εποχή του Ιησού τους έλεγαν «γραμματείς και Φαρισαίους», με ότι εξελίσσεται μέσα στη κοινωνία. Αλλιώς δε θα είχαμε ούτε κοινωνικές εξεγέρσεις, ούτε επαναστάσεις. Οι οποίες πάντα εμφανίζονται, στο απόγειο της απόλυτης κυριαρχίας της εκάστοτε εξουσίας,
Στις αρχές των μνημονιακών χρόνων, στις παρελάσεις, έβαζαν κάγκελα για να κρατηθεί ο λαός μακριά από τους επίσημους, κι έπαιρναν δρακόντεια μέτρα. Σήκωναν ελικόπτερα, κατέβαζαν σχεδόν το σύνολο των αστυνομικών δυνάμεων στις πόλεις, άπλωναν φαντάρους εκπαιδευμένους στη καταστολή πλήθους. Πριν 8 χρόνια, είχαν αναγκαστεί να ματαιώσουν τη στρατιωτική παρέλαση, να φυγαδεύσουν το πρόεδρο της δημοκρατίας κι όλους τους επίσημους. Όλα αυτά τα μέτρα παίρνονταν και τα έξοδα γίνονταν, αποκλειστικά για τη προστασία των επίσημων. Ποτέ κανείς από όσους διαμαρτύρονταν, δε σκέφτηκε κι ούτε ήθελε να προσβάλει ούτε τους ηρωικούς προγόνους, ούτε τους αγώνες τους. Τα ίδια όμως έλεγαν και τότε οι επίσημοι για όσους διαμαρτύρονταν. Πως τάχα μου προσβάλλουν τη σημαία, τη πατρίδα, τους αγώνες όσων θυσιάστηκαν. Παρίσταναν πως δεν αντιλαμβάνονται ότι η διαμαρτυρία αφορούσε τους ίδιους. Μετά έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, κι… έπεισε πως οι μνημονιακές νεοφιλελεύθερες πολιτικές, είναι μονόδρομος. Τώρα οι καθεστωτικές δυνάμεις, εμφανώς τρέμουν στην ιδέα πως μπορεί ο λαός, να ξυπνήσει μονομιάς να ΄ρθει ανάποδα ο ντουνιάς. Αυτός ο πανικός καθοδηγεί τις αντιδράσεις τους.
Ακολουθεί η κοινή δήλωση μητροπολίτη και δήμαρχου για τη καλλιτεχνική παρέμβαση των 10 κοριτσιών στην επέτειο της 28ης Οκτώβρη στη πόλη μας:
«Σχετικά με τα γεγονότα που συνέβησαν κατά την διάρκεια της μαθητικής παρελάσεως της 28ης Οκτωβρίου 2019 στη Ν. Φιλαδέλφεια ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ν. Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Γαβριήλ και ο Δήμαρχος Ν. Φιλαδελφείας-Ν. Χαλκηδόνας κ. Ιωάννης Βούρος δηλώνουν:
Η παρέλαση της Εθνικής Επετείου της 28ης Οκτωβρίου δεν αποτελεί μία απλή επιφανειακή επίδειξη ισχύος, αλλά μία κίνηση βαθύτατου σεβασμού, τιμής και μνήμης ενός λαού και ενός έθνους, που δεν λησμονεί την ένδοξη ιστορία του, ούτε και τον ηρωισμό των προγόνων του, οι οποίοι θυσίασαν τις ζωές τους για τα υψηλά ιδανικά της ελευθερίας, της ειρήνης και της δημοκρατίας, καθώς και ενάντια σε κάθε μορφή φασισμού, αυταρχισμού και ξενοφοβίας.
Άλλωστε, η προπόρευση του κατεξοχήν ιερού εθνικού μας συμβόλου, της Γαλανόλευκης Σημαίας μας, η οποία εμψυχώνει, ενώνει και καθοδηγεί τους Έλληνες στο διάβα των αιώνων, περικλείοντας στις πτυχές της αγώνες και θυσίες τους Έθνους μας, σηματοδοτεί την ιερότητα της παρελάσεως, αλλά και τον σεβασμό τον οποίο οφείλουμε, ως πρόσωπα, να επιδεικνύουμε ενώπιόν της.
Υπό το πνεύμα αυτό, κάθε μορφή διαμαρτυρίας εντός της παρελάσεως αποτελεί διακωμώδηση και προσβολή της Ελληνικής μας Σημαίας, των ιερών μας συμβόλων και αμαύρωση της μνήμης των πεσόντων ηρώων.
Συνεπώς, καταδικάζουμε απερίφραστα τα όσα συνέβησαν από εξωσχολικούς κατά την διάρκεια της μαθητικής παρελάσεως της Εθνικής Επετείου της 28ης Οκτωβρίου στη Ν. Φιλαδέλφεια».
Ακολουθεί το κείμενο των 10 κοριτσιών για την επιλογή τους:
«Στρατιωτάκια ακούνητα, μέρα ή νύχτα;
Στρατιωτάκια ακούρδιστα, μέρα ή νύχτα;
Πώς στα παιδικά παιχνίδια εμπλέκονται οι αρχηγοί, οι στρατοί και τα στρατιωτάκια τους;
Στρατοί που κάνουν πολέμους, βομβαρδισμούς, επεμβάσεις.
Και εμείς επέμβαση εκτάκτου ανάγκης κάναμε αλλά χωρίς την παραμικρή άσκηση βίας.
Καλλιτεχνική επέμβαση, κάτι σαν παιχνίδι.
Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά.
Τι κοινό μπορεί να'χει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να'χει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού.
Ο πόλεμος του ανθρώπου για την ελευθερία του δεν είναι έπος ούτε τραγωδία. Είναι η ίδια η ζωή εν κινήσει. Κίνηση που δεν μπορεί να ελεγχθεί και να μπει σε καλούπια.
Γι' αυτό και εμείς μπήκαμε στην παρέλαση ακαλούπωτοι... Υπό την πνευματική μπαγκέτα του μεγάλου στρατάρχη της αγγλικής κωμωδίας, John Cleese και όσων μας έχουν διδάξει οι Monty Python. Με το δικό μας silly walk και ρυθμό.
Στα μάτια των επισήμων και πολλών θεατών, είδαμε την περιέργεια, την έκπληξη αλλά και την υποτίμηση. Άλλοι μας γιούχαραν, άλλοι μας πέρασαν για "προβληματικά παιδιά". Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων.
Εμείς ήρθαμε από άλλες πατρίδες. τις πατρίδες των περιττών, των απρόβλεπτων, των ζωντανών. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ελευθερίας, λοιπόν.
Υ.Γ.
Επιλέξαμε να πάμε στο δήμο της Ν. Φιλαδέλφειας- Ν. Χαλκηδόνας σε μια γειτονιά χτισμένη από πρόσφυγες, τους κατεξοχήν περιττούς και απόβλητους της ελληνικής κοινωνίας και τότε και τώρα.
10 "στρατιωτάκια" της υπο-κριτικής τέχνης»
Στρατιωτάκια ακούρδιστα, μέρα ή νύχτα;
Πώς στα παιδικά παιχνίδια εμπλέκονται οι αρχηγοί, οι στρατοί και τα στρατιωτάκια τους;
Στρατοί που κάνουν πολέμους, βομβαρδισμούς, επεμβάσεις.
Και εμείς επέμβαση εκτάκτου ανάγκης κάναμε αλλά χωρίς την παραμικρή άσκηση βίας.
Καλλιτεχνική επέμβαση, κάτι σαν παιχνίδι.
Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά.
Τι κοινό μπορεί να'χει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να'χει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού.
Ο πόλεμος του ανθρώπου για την ελευθερία του δεν είναι έπος ούτε τραγωδία. Είναι η ίδια η ζωή εν κινήσει. Κίνηση που δεν μπορεί να ελεγχθεί και να μπει σε καλούπια.
Γι' αυτό και εμείς μπήκαμε στην παρέλαση ακαλούπωτοι... Υπό την πνευματική μπαγκέτα του μεγάλου στρατάρχη της αγγλικής κωμωδίας, John Cleese και όσων μας έχουν διδάξει οι Monty Python. Με το δικό μας silly walk και ρυθμό.
Στα μάτια των επισήμων και πολλών θεατών, είδαμε την περιέργεια, την έκπληξη αλλά και την υποτίμηση. Άλλοι μας γιούχαραν, άλλοι μας πέρασαν για "προβληματικά παιδιά". Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων.
Εμείς ήρθαμε από άλλες πατρίδες. τις πατρίδες των περιττών, των απρόβλεπτων, των ζωντανών. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ελευθερίας, λοιπόν.
Υ.Γ.
Επιλέξαμε να πάμε στο δήμο της Ν. Φιλαδέλφειας- Ν. Χαλκηδόνας σε μια γειτονιά χτισμένη από πρόσφυγες, τους κατεξοχήν περιττούς και απόβλητους της ελληνικής κοινωνίας και τότε και τώρα.
10 "στρατιωτάκια" της υπο-κριτικής τέχνης»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου