Όχι στις εξορύξεις στις ΑΟΖ. Ναι στην ειρήνη και την προστασία του περιβάλλοντος
Παναγιώτης Μαυροειδής
Η περί των ΑΟΖ διαμάχη Ελλάδας-Τουρκίας, φαίνεται σαν παιχνίδι με τραπουλάχαρτα, γεμάτο μπλόφες. Ωστόσο τα πράγματα είναι πολύ σοβαρότερα. Ας πούμε λοιπόν, αυτά που θα έπρεπε να είναι τα αυτόητα, όχι μόνο για την αριστερά, αλλά γενικά για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο
1. Μια πολεμική σύρραξη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, για χάρη εξεδρών εξόρυξης υδρογονανθράκων από την μία ή την άλλη πολυεθνική, αποτελεί απόλυτη καταστροφή για τους δύο λαούς. Δεν μπορεί παρά να σταθούμε ρητά και χωρίς όρους ενάντια σε μια τέτοια προοπτική
2. Η οικοπεδοποίηση και κάθε είδους οικονομική δραστηριότητα στις ΑΟΖ, δεν αφορά κρατικά χωρικά ύδατα (αγιαλίτιδα ζώνη) της Ελλάδας ή της Τουρκίας, αλλά τις Διεθνείς Θάλασσες, που δεν ανήκουν σε κανένα
3. Η παγίδευση της οικονομίας της Ελλάδας εν έτει 2020 στα ορυκτά καύσιμα και γενικά η “επένδυση” σε έργα περιβαλλοντικής καταστροφής (σε εποχή κλιματικής αλλαγής), εν μέσω μάλιστα κατάρρευσης τιμών στο πετρέλαιο, αποτελεί καθαρή αυτοκτονία.
4. Η ακύρωση (προς το παρόν) του προγράμματος εξορύξεων της ExxonMobil και Τοtal στην Κύπρο σε αδειοδοτημένα “οικόπεδα”, θα έπρεπε ήδη να έχει συνετίσει πολλούς
5.Η συμφωνία Ελλάδας και Ιταλίας, κατέδειξε πόσο έωλα είναι τα επιχειρήματα του ελληνικού κράτους για τη δήθεν ρητή απόδοση πλήρους επήρειας ΑΟΖ σε όλα τα νησιά. Στους Οθωνούς όσο και για τις Στροφάδες, δεν αποδόθηκε πλήρης επήρεια, αλλά μερική επήρεια (70% και 32% αντίστοιχα)
6. Με την ίδια συμφωνία με την Ιταλία, το ελληνικό κράτος κατάπιε το διαχρονικό επιχείρημά του περί μοναδικότητας του κριτηρίου των 200 ναυτικών μιλίων, χωρίς συνεξέταση με “ειδικές περιστάσεις” και τήρηση της “αρχής της ευθυδικίας (δικαιοσύνης)”. Έτσι, αναγνωρίστηκαν οι “ιστορικοί τίτλοι” της Ιταλίας στην αλιεία, με αποτέλεσμα η τελευταία, όχι μόνο να διατηρεί το δικαίωμα της αλιείας εντός της ελληνικής ΑΟΖ, αλλά να κάνει το ίδιο και στη ζώνη των 6-12 μιλίων, παρά τη μελλούμενη επέκταση προς Δυσμάς της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλια!
7. Την ώρα που η Τουρκική αστική τάξη στήνει τη δική της μπίζνα και γεωστρατηγικά παιχνίδα με αγνόηση των ελληνικών νησιών (στο όνομα του Διεθνούς Δικαίου και αυτή….), η ελληνική άρχουσα τάξη διαμορφώνει, στην ΙΔΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ των διεθνών θαλασσών, τα δικά της σχέδια, υπογράφοντας τη συμφωνία για τον αγωγό μεταφοράς EstMed με Ισραήλ, Αίγυπτο. O ένας τυχοδιωκτισμός θρέφει τον άλλο και οι δυο μαζί τον πολεμικό κίνδυνο και την εθνικιστική τύφλωση
8.Τα αδιέξοδα μιας τυφλής γραμμής που ονειρεύεται παντελή αποκλεισμό της αντίπαλης αστικής τάξης από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων και των δρόμων μεταφοράς στην Ανατολική Μεσόγειο, αργά ή γρήγορα θα φανερωθούν. Η Αίγυπτος, κάθε άλλο παρά είναι βέβαιο ότι θα αναγνωρίσει τους αυθαίρετους χάρτες που περιφέρει το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών (ειδικά σε ότι αφορά το Καστελόριζο και την Στρογγύλη). Όμως, ας μη θεωρεί κανείς δοσμένη ούτε καν τη στάση της Κυπριακής Δημοκρατίας, όταν κάποια στιγμή, εν μέσω ναυαγίου του EastMed, θα αρχίσει να μπαίνει στη συζήτηση η μεταφορά αερίου του Ισραήλ μέσω Τουρκίας (το παζάρι μεταξύ των δύο τελευταίων έχει ξεκινήσει παρά τις κακές σχέσεις. Στον καπιταλισμό και τα κέρδη “δεν υπάρχουν αδιέξοδα”….)
9. Ποιός θυμάται την περίφημη “εισβολή των προσφύγων” από την Αδρανούπολη που αποτέλεσε (και κατά το ΚΚΕ δυστυχώς…) “ασύμμετρη απειλή”; Ποιός θυμάται τα παραμύθια περί επικείμενης “κατάληψης του Καστελόριζου από την Τουρκίας”; Ηαντιπροσφυγική και εθνικιστική υστερία θα λιπαίνουν το έδαφος για την αποδοχή μιας τυφλής και καταστροφικής γραμμής της αστικής τάξης, όσο δεν αντιπαλεύεται στα ίσα από την αριστερά
10. Το σύνθημα “όχι εξορύξεις στις ΑΟΖ-Πουθενά και από κανένα“, είναι το μόνο λογικό, δίκαιο και μάχιμο σύνθημα στο όνομα της ειρήνης, της προστασίας του περιβάλλοντος και της αδελφικής συνύπαρξης των λαών στην περιοχή
Δείτε αναλυτικά για το θέμα των ΑΟΖ εδώ: Χωρικά Ύδατα, Υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ(Κείμενο ομάδας εργασίας του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου