Αγαπητά αδέλφια, κυρίες, κύριοι!
Στη 19η παγκόσμια συνέλευση του προσκοπισμού στη Ρόδο, το 1963, κατόπιν πρότασης της ελληνικής αντιπροσωπείας, αποφασίστηκε να εορτάζεται παγκόσμια η επέτειος της Ημέρας Σκέψεως, ένας συμβολικός εορτασμός όπου, η ελεύθερη σκέψη ξεπερνά φραγμούς και σύνορα, αναλογίζεται την έκταση της προσκοπικής κίνησης και χαιρετά με ανθρωπιά, τον αδελφό πρόσκοπο μιας άλλης χώρας, μιας άλλης θρησκείας, μιας άλλης φυλής...
Φέτος, περισσότερο από ποτέ δεν πρέπει να γενικολογούμε... πρέπει να σταματήσουμε... και να σκεφτούμε και πάλι, τις υποχρεώσεις που αναλάβαμε κάποτε, ο καθένας μας ως μέλος της προσκοπικής οικογένειας, στην οποία ευτυχήσαμε να ανήκουμε!
Ας σκεφτούμε:
Μπορούμε να βοηθήσουμε τον κόσμο να γίνει καλύτερος σαν σύνολο; Όλοι παραδεχόμαστε, σιωπηλά έστω, ότι δεν μπορούμε... δεν ήμαστε από αυτούς που επηρεάζουν τις τύχες του κόσμου...
Ας σκεφτούμε όμως πάλι... σίγουρα μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά αυτού του κόσμου, τους αυριανούς ενήλικες που θα τον παραλάβουν από εμάς, να γίνουν καλύτεροι πολίτες και καλύτεροι άνθρωποι!
‘Εγώ θα σώσω τον κόσμο;’ μπορεί να σκεφτούμε σε μια στιγμή απόγνωσης... κι όμως, είμαστε υπεύθυνοι για τα παιδιά όπως είμαστε υπεύθυνοι και για τον κάθε συνάνθρωπό μας.
Ας περάσουμε λοιπόν από τη σκέψη στη δράση, ο κόσμος δεν αλλάζει με λόγια, παρά μόνον μέσα από τα έργα έρχεται η συνειδητοποίηση και η αλληλεγγύη, και καθώς οι εθελοντές προέρχονται από οποιοδήποτε κοινωνικό – οικονομικό στρώμα, μπορεί να είναι οποιασδήποτε ηλικίας και ακαδημαϊκού υπόβαθρου, δυνητικά, όλοι μας είμαστε υποψήφιοι εθελοντές!
Για να βοηθήσουμε όμως ένα παιδί, έναν νέο, έναν συνάνθρωπό μας πρέπει πρώτα απ’ όλα, εμείς, να στεκόμαστε ψηλά στα μάτια του. Δε θα βοηθήσουμε με τη συνηθισμένη κριτική που κλείνει με την κοινότοπη ρητορική του ‘εμείς στην εποχή μας...’
Θα βοηθήσουμε με τα έργα, το παράδειγμά μας και τον συνεχή αγώνα μας να παρακολουθούμε τις εξελίξεις.
Ως Πρόσκοποι ας επαγρυπνούμε λοιπόν, ας κάνουμε ό, τι περνάει από το χέρι μας για να είμαστε σωστότεροι απέναντι σε ό, τι μας περιβάλλει, είτε αυτό είναι το φυσικό μας περιβάλλον, είτε είναι ο διπλανός μας άνθρωπος, κι ας είναι αυτή η ευθύνη η κυρίαρχη σκέψη μας σήμερα...
Σας ευχαριστώ!
Δημήτρης Μαναράκης
Πρόεδρος Κ.Ε.Π.Π.Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου