Του Κουτρούλη ο γάμος στο δήμο...

Από παλιότερη παράσταση του επιτυχημένου ηθοποιού και... δήμαρχου της πόλης μας

. 

Η δημοτική μας πραγματικότητα, έχει μπει σε περιπέτειες που το τελευταίο διάστημα γνωρίζουν μία κορύφωση. Η συγκροτηθείσα στο δημοτικό συμβούλιο πλειοψηφία, παραδέρνει σε φουρτουνιασμένες καταστάσεις, που οφείλονται σε σειρά λόγων. Από το… καπετάνιο που διαθέτει περιορισμένο χρόνο για το δήμο, εγκαταλείποντας κάθε τόσο το καράβι, για να κάνει αρπαχτές δώθε κείθε, τη μεθοδολογία που ακολουθήθηκε όχι μόνο για την εκλογή, αλλά και για τη σύνθεση που ακολούθησε και δημιούργησε το τυπικά πλειοψηφικό μπλοκ, μέχρι τις πιέσεις από δυσαρεστημένους ψηφοφόρους που περιμένουν υλοποίηση των προσωπικών υπεσχημένων.

Αυτή η πραγματικότητα, έχει και κάποια χαρακτηριστικά, που αν κι έχουμε εντοπίσει, το διάστημα που προηγήθηκε, δεν έχουμε αναδείξει. Ένα από αυτά, είναι, η κυριαρχία πασόκων και πασοκογενών σε όλες σχεδόν τις παρατάξεις. Η μεγαλύτερη πολιτική ομάδα, διασκορπισμένη όμως σε διαφορετικούς συνδυασμούς, περιλαμβανομένου μάλιστα και του δήμαρχου, έχουν ή είχαν αυτή την «υπηκοότητα». Με αυτή την έννοια, θα μπορούσαμε να πούμε πως ότι εξελίσσεται τις τελευταίες μέρες, αποτελεί ένα εμφύλιο μεταξύ πασόκων, όπως είναι ο Γ. Βούρος κι ο Π. Γρετζελιάς. Ας μη ξεχνάμε πως η διεύρυνση της επιρροής της «Δύναμης Πολιτών», ήταν τόσο αποτελεσματική, και όπως φαίνεται βασίστηκε τόσο πολύ σε πολιτικούς πρόσφυγες και μετανάστες, που σήμερα η μισή της δημοτική ομάδα, προέρχεται από αυτό το χώρο!

Σε αυτή τη κυρίαρχη πολιτικά σοσιαλδημοκρατική ομάδα, θα ήταν αδύνατο να συνυπάρξουν όλοι σε ένα ψηφοδέλτιο. Η δεξιά της πόλης, για ποικίλους λόγους, αδιάκοπα λειτουργεί ως τσόντα, και τρέχει πίσω από κάποιον άλλου χώρου υποψήφιο. Σε αυτές τις εκλογές, το αποτέλεσμα έδειξε πως κυρίως ελέω επιχειρηματικών συμφερόντων, η ηγεσία της ΝΔ, τους έσυρε πίσω από το πασόκο Γ. Βούρο. Το αστείο βέβαια δεν είναι αυτό, καθώς πάνε χρόνια που οι δήθεν ορκισμένοι εχθροί, έχουν γίνει αυτοκόλλητοι, κάνοντας ολοφάνερο, πως οι διαφορές τους είναι τόσο ουσιαστικές, όσο και δυο σταγόνων νερού από άλλη βρύση. Το αστείο είναι, πως οι δεξιοί, δίνουν μάχες, καμιά φορά και χαρακωμάτων, για να υπερασπιστούν πασόκους. Αλλά αυτό, είναι κάτι που αφορά τους ίδιους, κι η επισήμανση του, έχει να κάνει μόνο με την αποτύπωση της πραγματικότητας.      

Πάνε μέρες που κυκλοφόρησαν φήμες, χωρίς να διαψευστούν, για απαίτηση παραίτησης του αντιδήμαρχου Κοινωνικής Πολιτικής, Χρήστου Π. Γρετζελιά. Άκρα του τάφου σιωπή από τους εμπλεκόμενους στη διαμάχη. Δημόσια με διάφορες κόντρες ή υπαινιγμούς, όπως του δήμαρχου για «υπονομευτές και δούρειους ίππους», έχει επιβεβαιωθεί, ότι η άρτζι μπούρτζι και λουλάς συγκροτηθείσα πλειοψηφία, βρίσκεται σε φάση όξυνσης της… αειφόρου κρίσης της.  

Τυπικά υπάρχει αδυναμία, ο δήμαρχος, να καθαιρέσει αντιδήμαρχο, που διόρισε πριν συμπληρωθούν 6 μήνες από το διορισμό του. Οπότε μέσα σε αυτό το διάστημα, μοναδικός τρόπος καθαίρεσης αντιδήμαρχου, είναι, η οικεία βουλήσει παραίτηση του. Από τη μη παραίτηση του Χρ. Γρετζελιά, αλλά και τις μη παραιτήσεις του εντεταλμένου συμβούλου Ανάπτυξης Θάνου Λέκκα, κι άλλων μελών του Δ.Σ. της Κοινωφελούς επιχείρησης του δήμου, συμπεραίνουμε, πως δεν αποδέχονται να παραιτηθούν. Εύλογα δημιουργείται το ερώτημα. Τα βρήκαν τελικά, και προχωρούν «καζάν – καζάν» που θα έλεγε κι ο Ερντογάν, ενωμένοι και πιο δυνατοί να κατακτήσουν το μέλλον, εξασφαλίζοντας τη περαιτέρω ευημερία κι ευδαιμονία των δημοτών, την ευταξία των δημοτικών χώρων, την ευμάρεια του δημοτικού ταμείου, τη μετατροπή της άτυχης πόλης που πριν αναλάβει ο ηθοποιός - δήμαρχος του θύμιζε Ζεφύρι και τη πίσω όψη προαστίου του Πεκίνου, που τη παρέλαβε… χαζή, την έχει ήδη μετατρέψει σε έξυπνη, και φιλοδοξεί να τη κάνει πανέξυπνη;

Μπορεί να μη γνωρίζουμε, τι ακριβώς έχει συμβεί, γνωρίζουμε όμως να διαβάζουμε τις καταστάσεις, και να διακρίνουμε πίσω από τις λέξεις, την αλήθεια. Όπως πληροφορούμαστε, η διοίκηση αποφάσισε, να διαλύσει στη πράξη, τη Κοινωνική υπηρεσία του δήμου! Σκόρπισε στους πέντε ανέμους το προσωπικό, μετακινώντας ανάμεσα σε άλλους, τον έμπειρο διευθυντή σε άλλη άσχετη υπηρεσία. Καθαίρεσε την επίσης μεγάλης εμπειρίας, αποδεδειγμένα ικανή, εγνωσμένου επιστημονικού και υπηρεσιακού κύρους, επικεφαλής νευραλγικού τμήματος της υπηρεσίας. Αντικειμενικά, αυτά μεταφράζονται σε τράβηγμα του χαλιού, κάτω από τα πόδια του αντιδήμαρχου. Η απόφαση περιλαμβάνει με αδίστακτο τρόπο, ακόμη και τη μετακίνηση υπάλληλου, με σοβαρά κινητικά προβλήματα, που συνταξιοδοτείται σε ελάχιστες μέρες. Φαίνεται πως στο μυαλό μερικών, είναι κι αυτός ένας τρόπος, ο πολιτικός προϊστάμενος μιας κρίσιμης για τους πολίτες υπηρεσίας, να εκτεθεί ως ανεπαρκής στα καθήκοντα του… Πάνω από τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους, οι παραταξιακές ανάγκες, και οι προσωπικές επιδιώξεις.

Δηλαδή πρέπει τις μεταξύ τους κόντρες, να τις πληρώσουν, οι αδύναμοι πολίτες που έχουν ανάγκη της Κοινωνικής υπηρεσίας του δήμου, και το προσωπικό, που με τη δουλειά του, κάνει σημαντικούς, πολλούς ασήμαντους κι ανεπρόκοπους, για να βγαίνουν, να κορδώνονται και  να λένε, εγώ έκανα αυτό και το άλλο. Πόση αναλγησία πια!!! Δε γνωρίζω προηγούμενο, κάποιος που βρίσκεται στο τιμόνι ενός φορέα, να υπονομεύει τη λειτουργία και την αποτελεσματικότητα του. Στον ιδιωτικό τομέα, θα ήταν αυτοκτονικό, εργοδότης να διαλύει βασικό τμήμα της επιχείρησης, για να στριμώξει και να εκθέσει στέλεχος του. Σκεφτείτε ο Γ. Βούρος, να αλλάξει ξαφνικά συμπρωταγωνιστές στο «Σπασμένο γυαλί», γιατί κάποιος πχ ζητάει αύξηση κι έχει την υποψία πως οι άλλοι του συμπαραστέκονται. Και οι αντικαταστάτες να μην έχουν μάθει, ούτε τα λόγια, ούτε να έχουν κάνει πρόβες, ούτε καν να ξέρουν, πως η σκηνοθέτρια, έχει στήσει τη παράσταση. Στο δημόσιο τομέα, επίσης δε γίνονται τέτοια, ή πιο σωστά δε γίνονταν…

Αν τις φημολογούμενες απαιτήσεις παραιτήσεων, τις απαιτούσε κάποιος άλλος, με διαφορετικό ιστορικό από το δήμαρχο, ίσως να το συζητούσα. Ο τελευταίος που δικαιούται να έχει τέτοιες αξιώσεις, είναι, ο Γιάννη Βούρος. Τη περίοδο των μνημονίων, που μας φόρεσαν κι ακόμη φέρουμε και θα φέρουμε τους «κορσέδες», με τον ίδιο, πρωτεργάτη στις ψηφοφορίες στη βουλή, κι αφού το μαύρισαν ο ψηφοφόροι, διορίστηκε, κοινώς βολεύτηκε, από τη κυβέρνηση Σαμαρά, Καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ. Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν βγει μια καινούρια κυβέρνηση, όλοι εκείνοι που είχαν διοριστεί σε δημόσιους οργανισμούς, παραιτούνται και στη θέση τους διορίζονται άλλοι. Ο Γ. Βούρος, που στα δυο και πλέον χρόνια της θητείας του, αμείφθηκε πλουσιοπάροχα, από το ταμείο της δεύτερης μεγαλύτερης κρατικής σκηνής, αρνούνταν να παραιτηθεί, και θέτοντας όρους για να την υποβάλλει, παράτεινε επί κάποιους μήνες τη θητεία του. Γνωρίζοντας πως οπωσδήποτε πλέον θα αντικατασταθεί, αφού η κυβέρνηση που ανάλαβε ήταν των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ, λαϊκίζοντας μέχρι αηδίας, παρίστανε τον…  αντάρτη αγωνιστή, κάνοντας δημόσιες εμφανίσεις με μαύρο μπλουζάκι, που με άσπρα γράμματα έγραφε «Δώστε ΤΩΡΑ στο ΚΘΒΕ αυτά που ΧΡΩΣΤΑΤΕ»!!! Όσο η κυβέρνηση είχε πρωθυπουργό τον Αντ. Σαμαρά, που το διόρισε κιόλας, προσπαθούσε μόνο πώς να συγκρατήσει τις διεκδικήσεις του απλήρωτου προσωπικού, υποτίθεται "συμμετέχοντας" στους αγώνες τους…  

Ο Παντελής Γρετζελιάς, έχει ένα μακρύ πολιτικό και αυτοδιοικητικό ιστορικό στη πόλη. Έχει κάποιο χαρακτήρα, τη δική του προσωπικότητα κι επιλογές. Στους παλιότερους, είναι γνωστή η σφοδρά αρνητική άποψη μου, για το πρόσωπο του. Οι επικρίσεις στο πρόσωπο του σημερινού δήμαρχου, είναι χάδι, μπροστά σε εκείνα που έσουρνα στον τότε δήμαρχο. Ο γιος του, Χρήστος Γρετζελιάς, τον οποίο γνωρίζω από παιδάκι, είναι μια εντελώς διαφορετική προσωπικότητα. Πέραν της γνώμης μου, σε αυτό συντείνουν οι μαρτυρίες όσων τον γνωρίζουν. Παράλληλα δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, πως αποτελεί στέλεχος του συνδυασμού του πατέρα του, με ότι προσωπικές, συναισθηματικές, πολιτικές και αναγνώρισης της εμπειρίας του, δεσμεύσεις, έχει.  Συμμετέχει ενεργά στις αποφάσεις της πλειοψηφίας, και κατά κανόνα ψηφίζει τα πάντα. Εννοείται πως είμαι κατά της οικογενειοκρατίας, ακόμη κι όταν οι ψηφοφόροι εξασφαλίζουν τη νομιμοποίηση της.  

Ο διορισμός του σε θέση αντιδήμαρχου, έχει να κάνει αποκλειστικά με απόφαση του δήμαρχου. Ήταν καλός δηλαδή 4 μήνες πριν, και τώρα που άγνωστο τι, δε κάθεται καλά στο δήμαρχο, πρέπει όλοι να αποδεχτούμε πως είναι σκάρτος; Γιατί να μη συμπεράνουμε, πως ανεξαρτήτως κριτηρίων που επιλέχτηκε, είναι πολύ πιο σκάρτος, αυτός που τον επέλεξε για συνεργάτη; Εξάλλου το ψάρι πάντα βρωμάει από το κεφάλι…

Έχουν γίνει δημοσίως αντιληπτά ζητήματα στο δημοτικό συμβούλιο, όταν υπήρξαν θέματα, κάποιο ήρθε τρεις φορές αν όχι τέσσερις, μέχρι να συζητηθεί και να βγει απόφαση, στα οποία καταλάβαμε πως υπάρχει πρόβλημα. Και το πρόβλημα αφορούσε κυρίως πρόσωπα, και λιγότερο πολιτικές επιλογές. Σύμφωνα με όσα κυκλοφορούν ευρέως στο δημαρχείο και τη πόλη, είναι πολλά τα «σομπρέρο» που φορέθηκαν, στο Χρ. Γρετζελιά, ο οποίος κράτησε το στόμα του κλειστό. Αγνοήθηκε η γνώμη του για θέματα αρμοδιότητας του, κι αποφάσισαν τρίτα πρόσωπα, όχι απαραίτητα σε όλες τις περιπτώσεις με θεσμικό ρόλο. Εκείνος απλά κλήθηκε να τα εφαρμόσει. Δεν επιχείρησε δηλαδή, άγνωστο γιατί, να δημοσιοποιήσει τα όσα αντιμετώπισε. Όπως ότι πέρασε ένας μήνας, για να βρεθεί γραφείο που θα τον φιλοξενεί!

Η ταύτιση πάντως για κληρονομικούς λόγους, του γιου με το πατέρα, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για πολιτική, είναι απαράδεκτη. Όταν γνωρίζει κανείς και τα πρόσωπα, καταλαβαίνει, πως ουδεμία σχέση έχουν, πράγμα εύλογο, καθώς μιλάμε για διαφορετικές γενιές και με διαφορετικές εμπειρίες άτομα. Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός, πως ο Χρ. Γρετζελιάς, δεν έχει διαφοροποιηθεί σε τίποτα από τον επικεφαλής του συνδυασμού και πατέρα του, ο οποίος δε χάνει ευκαιρία να «σκεπάζει» με τη συνήθη πρακτική και παρουσία του, όλο το συνδυασμό, μη εξαιρουμένου φυσικά του γιού του. Με αυτή την έννοια, η τύχη, η πολιτική και αυτοδιοικητική του διαδρομή, σφραγίζονται ανάλογα…

Αυτό που πρέπει να κάνουν κι οι δυο πλευρές, εφόσον θεωρούν ότι οι διαφορές τους είναι πολιτικές, είναι, να βγουν και να ενημερώσουν, αυτούς των οποίων τις ψήφους θα ζητήσουν στις επόμενες εκλογές. Να δείξουν σεβασμό στους πολίτες, και να πουν ευθαρσώς και ειλικρινά την αλήθεια. Αν μπορούν! Γιατί αν οι διαφορές τους είναι προσωπικές, και γενικότερα συμφεροντολογικού χαρακτήρα, είναι περισσότερο από βέβαιο, πως τα στόματα θα μείνουν κλειστά. Κι οι ψηφοφόροι που έχουν μάθει πια, να μην απαιτούν, αλλά να νομίζουν πως ομιλούν και τιμωρούν, μόνο με τη ψήφο τους κάθε τέσσερα χρόνια, να παραμένουν στο σκοτάδι ενώ οργιάζουν τα παρασκήνια της τοπικής εξουσίας… Ανοιχτό είναι το ενδεχόμενο να μάθουμε στη συμπλήρωση του εξάμηνου, από τη μια τη καθαίρεση του αντιδήμαρχου, κι από την άλλη τι συνέβαινε όλο αυτό το διάστημα.

Για σήμερα, αύριο και μεθαύριο, να ευχηθούμε στον αφοσιωμένο στο θέατρο, δήμαρχο, σολντ άουτ στις παραστάσεις που δίνει στη Θεσσαλονίκη. Να το παροτρύνουμε, για τη καλύτερη απόδοση του ρόλου του, αν υπάρχει περίπτωση να τον απασχολεί η πόλη μας, να τη ξεχάσει μαζί με τα προβλήματα της. Οι συνεργάτες του κι εμείς εδώ, θα κάνουμε ότι χρειάζεται, για να μη γίνει αισθητή η απουσία του, αφού κι η παρουσία του έτσι κι αλλιώς, αν δεν υπήρχαν τα δελτία τύπου, δεν είναι αισθητή…